Dag 9: 19 juni 2019

Het is gelukt. Ik loop rond 7.00 uur buiten. Wanneer wij vroeger op vakantie gingen trok mijn vader er ook altijd vroeg op uit. Het is het boerenbloed dat ons naar buiten drijft. Het dorp komt rond deze tijd tot leven. Ik zie kinderen uit hun huizen komen. Onderweg nemen ze hun ontbijt: er staan stalletjes met worstjes, sate sticks, warme broodjes. Ik zie ook een meisje een soepje eten. (Ik waag het erop foto te nemen. Tegelijkertijd voelt het soms zo genant. Het lijkt erop dat ze een schooluniform dragen. De winkeltjes zijn nog gesloten. Het is heerlijk rustig in de straatjes. Ik vang een glimp op van een moeder die haar brood kneedt. Ik bedank haar via de vertaalapp dat ik even in haar keuken mocht kijken. Wanneer ik op de markt ben aangekomen neem ik even mn plekje op een bankje in. Ik laat mijn gedachten de vrije loop. En ik denk aan wat ik eens een man uit Turkije hoorde vertellen. Hoe hij geleid werd van A naar G. Zonder een gids. Ik zou denken: man dan verdwaal je toch? Toen hij bij G aankwam kreeg hij van daaruit gidsen mee. De Gids weet wat nodig is om van A naar G te komen. Of G tot A te brengen. Het enige wat ik op dit moment kan doen is mijmeren. 

Wij worden vandaag opgehaald door gids Rachael. Zij is een Naxi-vrouw. Ze spreekt Mandarijn en Naxi en Engels. We zullen haar twee dagen bij ons hebben. In Nederland hebben we al contact met haar gelegd. We nemen afscheid van Xhizou en gaan op weg naar Shaxi. Onderweg zien we mensen op t land werken, tussen de rijstvelden en de tabaksplanten. De tabaksplanten hebben regen nodig. Ze zijn nu aannmerkelijk lager dan gewoon voor deze tijd.

Onderweg stoppen we regelmatig. We zien enkele dames onkruid wieden. Ze verbouwen hier groenten, die ze op de markt verkopen. Ze hebben er plezier in wanneer we foto's maken. Even verder stoppen we om te zien hoe een vrouw dennetakken verzamelt. Thuis zal ze dit verwerken met de poep van haar dieren, tot mest voor op het land. We zien de tabaksplanten. Een mevrouw zorgt ervoor dat t onkruid verwijderd wordt. We krijgen glippen van haar te zien. Er is geen tijd voor ook praatje. Ze glimlacht vriendelijk.

Onze lunch gebruiken we in een Boedhistisch klooster. Het gaat ins steeds makkelijker af om met  stokjes te eten. We krijgen een rondleiding in de ruimte waar minimaal drie altaard staan. Een voor degene die vanuit India het Boedhisme heeft gebracht. Een voor de vrouwelijk God. En een voor de beschermer. Het eten is heerlijk. 

Om twee uur arriveren we bij ons hotel. Het regent dikke druppels. Maar nog geen kwartier later is t droog. Ook dit hotel hebben we goed uitgezocht. Een prachtige binnenplaats! Héérlijk.  We verblijven hier 1 nacht. Maar eerst nemen we een rust. Zoveel indrukken onderweg. Het leven hier is totaal anders dan in de stad. En zeker t.o.v. Nederland. De mensen stralen wel rust uit! Ik vraag onze gids waarom veel mensen niet op de foto willen. Ze zegt: ze denken dat ze lelijk zijn. En ik vind ze juist zó mooi. Ik durf al wat meer foto's te nemen.😉.

Om drie uur staan we weer paraat. Samen met de gids gaan we Shaxi in. Geweldig! Alsof we in het kleine huis op de prairie zijn aangekomen. De een kan het wel waarderen dat we foto's maken. De ander draait zich om. Of gooit steentjes. We wonen nog een muzikaal intermezzo bij. Leuk om mee te maken. Maar niet echt fenomenaal. 

Terug bij het hotel drinken we thee. Dat is een hele ceremonie! We raken in gesprek met onze gids. Een mooi gesprek volgt. Ze is heel blij met het kado dat we uit Nederland meegenomen hebben. 

We hebben weer een intensieve dag achter de rug. Vanavond zullen we nog een kleine beetje eten. En dan lekker met een boek onderuit. Dit verhaal schrijf ik in etappes. In de auto heb ik al veel kunnen schrijven. Dus voor ons doen gaat het vandaag vroeg online.

Morgen komt de gids ons om 8.30 uur halen. Dat is rijkelijk vroeg! We zullen vast vroeg naar bed gaan!