Dag 18: 28 juni 2019

Vanmorgen na het ontbijt ga ik de berg op om de tempel te bezien. Het is een behoorlijke klim via trappen. Piet gaat daarom vast uitchecken. 

Het beeld wat ik zie raakt mij diep. Mensen zijn vol devotie. Gebedskettingen worden gebruikt, offers worden gebracht. Ik spreek een jonge vrouw en zij nodigt mij uit, de gang met haar mee te maken naar de voeten van Boedha. Vol eerbied is zij voor hem. Verschillende malen buigt zij zich diep voor zijn voeten neer. Ik volg haar verder op haar pad. Ze beklimt een ladder om de zoom van zijn kleed te raken. Onderweg komen we nog andere punten tegen waar ze bidt. Ze loopt door de wierrookwalm heen en ik raak haar kwijt. Even verder zie ik mensen offeren. Vlak achter mij hoor ik een man prevelen. Bij mij komen de gedachten aan Paulus en de Areopagus op.

Ik besluit weer naar het hotel te  gaan. Maar door de wirwar aan straatjes raak ik de weg een beetje kwijt. Het lijkt allemaal zo op elkaar. Plotseling kom ik iemand van het hotel tegen. Hij brengt mij weer veilig terug. Onderweg komen we tot een gesprek. 

We willen vandaag iets van de natuur zien. We kiezen voor twee scooters. Geweldig! Terwijl Piet bezig is met de scooters raak ik in gesprek met vier Thibetaanse monniken. Erg vriendelijke mannen. Leve de vertaal app! Zo kunnen we toch ietsjepietsje over wezenlijke zaken spreken. We moeten afscheid nemen en ze willen nog wat informatie over onze cultuur meenemen.  Piet en ik gaan naar het Napa meer. Rondom zien we de bergen. Wij scooteren over hoogvlaktes. We zien de paarden en yaks, een rundersoort dat hier leeft. We komen opnieuw Thibetanen tegen.  Ze verwerken zulke mooie kleuren in hun kleding. Het valt mij op, dat wanneer ik een praatje maak, ze het al vrij snel leuk vinden wanneer ik een foto maak. Een mevrouw schudt eerst driftig nee. Ze maakt een gebaar waaruit ik opmaak dat ze denkt dat haar foto toch weer weggegooid zal worden worden,  of zelfs vertrapt. Ik laat een foto van onze kinderen zien en weet haar duidelijk te maken dat ik het leuk vind om hen de foto's te laten zien. Dan gaat ze akkoord en blijft ze juist aandringen dat ik ook haar man op de foto zal zetten. Ze praat op hem in als Brugman en mij spoort ze aan om haast te maken. Hij is bezig met het borduren van een halster voor een van zijn paarden. Halverwege de rit eten we een stukje Yak. We genieten beiden volop van wat we zien. We beseffen dat het eigenlijk niet over te brengen is. CHINA is zó groot en zó divers. Een ding hebben bijna alle gebieden gemeen: de bouwput.... ook vandaag komen we een prachtig gelegen resort tegen.....leegstand!! 

Terug in de stad valt mijn oog op een jonge vrouw die achter een raam met een borduurwerk bezig is. Zo mooi! Zowel qua kleuren als qua afbeelding. Eerder Engels dan Chinees. Ze is getrouwd met een Thibetaan en daarom Boedhist, vertelt ze mij. Vrienden van haar hebben een andere achtergrond. Helaas hebben we niet veel tijd om verder te praten. Ze nodigt ons wel binnen. Maar wij willen op tijd voor het vliegtuig zijn. 

We eten nog iets en gaan dan naar het hotel terug om onze koffers op te halen. Tijd om de taxi te regelen! Onderweg naar de taxi komen we nog twee dames tegen. Ik bedenk dat ik een foto van hen wil maken. Hun levensverhaal maakt indruk op ons. We laten ze achter met een vette knipoog. En ze beantwoorden die met een vette knipoog terug.

Er stopt een taxi. We willen instappen en juist op dat moment glipt een Thibetaanse mevrouw de auto in. Tja, zij moet blijkbaar een andere kant op. De volgende taxi gaat goed. We komen op tijd bij het vliegveld. Het vliegtuig en wij vertrekken vóór tijd en we mogen ook dit keer een voorspoedige reis hebben. (Eerlijk gezegd voel ik mij vaak banger op de boot naar Engeland, dan in een vliegtuig). Ik voel dat we overal afhankelijk zijn en beschermd moeten worden. In de lucht raak ik altijd onder de indruk van het majestueuze in de natuur. Vanmorgen was ik onder de indruk van het grootse van Boedha. Ik mocht geen foto maken. Maar om zijn hoofd te kunnen bereiken heb je vele, vele ladders nodig. Zo groots!

-CHENGDU-

We weten dat het niet is, wat het lijkt. We zijn wel heel benieuwd naar deze stad. Nu eerst weer op zoek naar een taxi. Met de ervaring na onze eerste vlucht weten we dat we op moeten letten. En dat blijkt wel. We worden opgewacht. De een biedt 200 rmb de ander doet het voor 300 rmb. We wimpelen ze allemaal af en gaan op zoek naar de geregistreerde taxi's. We moeten zelfs snauwen. Kost ons vast minpunten!

En ja, de tweede taxi die we aanspreken neemt ons mee. We rijden door het drukke verkeer naar ons hotel. Chengdu is een miljoenenstad! Ook een schone stad lijkt het zo op het eerste gezicht.  Welvarend! Vol auto's en dus weer veel getoeter. Qua etalages waan ik mij in Rotterdam. 'Maar dan toch anders', zou Piet zeggen.

We komen rond 20.00 uur aan. Er blijkt nog iets niet in orde te zijn met de kamer. Maar het wordt netjes opgelost. We zijn wel een beetje verreist. Nog een verkoelende douche en dan gaat het lampje spoedig uit! We zijn blij dat we zoveel kilometers door de lucht en over het land hebben mogen afleggen! En nu, voor ons, op de laatste plek in China zijn.