Dag 10: 20 juni 2019

Piet heeft nogal last van zijn verkoudheid. En aangezien we nu op een hoogte van 2100 tot 2400 m verblijven, is het zaak dat we ons een beetje aanpassen. Het oorspronkelijke plan is dat we wandelend de bergen intrekken. We zullen ons plan straks met de gids bespreken. We hebben vandaag dezelfde gids en een heerlijke auto tot onze beschikking. In Nederland hebben we nagedacht over de accommodatie en het vervoer ter plekke. Het heeft veel voorbereidingstijd gekost. Maar nu plukken we daar de vruchten van. Het dorpje waar we nu verblijven is echt geweldig!!! De geschiedenis van Hudson komt hier tot leven. Het is hier (nog) niet zo toeristisch

Ik loop om 7.15 in 't stadje. Dit geeft mij de mogelijkheid om het echte leven te zien. Zo zie ik dat de mensen hun ontbijt op straat halen. Ik krijg ook de gelegenheid om het onderkomen van een oude meneer te zien. Ik zie pa en ma nog niet in zo'n klein optrekje wone . Ik zou er zelf niet aan moeten denken!

Ik ontmoet een vriendelijke oude dame. Ze vindt het goed dat ik foto's van haar maak. Ze vindt het zo leuk om de foto terug te zien. 

Het is ook wel eens goed om wat langer stil te staan bij alles wat we zien. Veel huizen hebben een plakaat op de deur met in onze ogen een 'engerd'. Deze engerd zorgt voor bescherming van het huis. Aan het begin van het dorp staan potten met wierookstokjes.  Dit zal het dorp beschermen. We zien regelmatig minitempeltjes staan. Er is een goed inzicht van de boze geesten in de lucht. Er is blijkbaar veel behoefte aan 'bescherming'. We vinden het treffend om te lezen wat er ooit tot de gemeenschap van Laodicea gezegd werd. Wij kunnen wel naar de mensen hier kijken en ons verwonderen over de beschermingsmiddelen die zij gebruiken om zichzelf te beschermen. Ik stel mijzelf regelmatig de vraag hoeveel waarde ik zelf hecht aan allerlei beschermingsmiddelen.  Er zijn momenten dat ik hier zachtjes het prachtige lied van Toplady zing: Vaste Rots van mijn behoud. Gisteren stond ik in een tempel met immens grote Boeddhistische beelden. Ik was zo onder de indruk dat ik spontaan besloot om hardop mijn 'gedachten' uit te spreken. Er is er Een die sterker is dan alle anderen! Tijdens de regen denk ik aan die milde regen: 'Laat ook van die milde regen drop'len vallen op ons neer!'

Het gesprek gisteren met onze gids zet ons wel aan het denken. We vragen voortdurend om een lamp en een licht om onze voetstappen in China te kunnen zetten. We verstaan echt niets van de taal. Spreken over de zaken die ons werkelijk bezighouden kan dus niet. Opmerkelijk is het daarom wanneer de gids uit het niets zegt: ik merk dat jullie op iemand anders vertrouwen. Jullie zijn zonder stress en zonder boosheid. Ze zei: 'jullie hoeven het niet allemaal alleen te doen'. Ze weet inmiddels veel van het Tibetaanse boedisme. Volgens haar stralen zij ook een rust uit. (Later zullen we merken dat daar juist veel angsten leven). Ieder mens is blijkbaar op zoek naar vrede. Een volk dat in duisternis wandelt ZAL een groot licht zien. James Fraser trok uren uit voor zichzelf en voor de bergvolken hier. Na een aantal jaren kwam er veel licht in de donkere valleien. Hij heeft zoveel betekend voor de taal van deze volken! 

Terwijl ik door dit stadje dwaal bedenk ik: Jericho viel niet door kracht of geweld. Eenvoudig rondjes lopen, was het middel. Stilzijn en lopen...... wat een wonderlijke geschiedenis!! Een geschiedenis die hier meer inhoud gaat krijgen. 

De gids vertelt veel over Yunnan. Yunnan is de provincie die wij nu bezoeken. De provincie in net zo groot als Japan. Iedere Chinees spreekt lovend over Yunnan: de wolken, de zon, de maan, de bloemen, de dieren en de grondstof ijzer schijnen hier uniek te zijn. En inderdaad: als we hier rondlopen en rijden zijn we onder de indruk. Als vanzelf komt het lied naar boven: O ... wanneer ik in verwondering, de wereld zie, die U hebt voortgebracht...... 

We hebben een fijne gids! We bespreken hoe Piet zich vannacht voelde. Blijkt het een combinatie van zijn verkoudheid én de hoogte te zijn! En ook hier krijgen we een indruk hoe de natuur werkt. Ze vertelde dat je na zo'n dag als gisteren, waar veel wind en zon is en je op grotere hoogte leeft de natuur overdag voldoende zuurstof afgeeft. Maar rond 2 of 3 uur is alles in de natuur in rust is en er dus minder zuurstof aanwezig is. Ik werd vannacht wakker om half 3 (!) en merkte dat Piet zn ademhaling heel erg snel ging. We hebben een Saturatiemeter bij ons en inderdaad hij zat behoorlijk laag met zijn zuurstof.  Daarbij een hoge hartslag. En hij had verhoging. Ik heb hem gelijk twee paracetamol gegeven en een schep Manuka honing. Of het helpt? ' s morgens was de temperatuur in ieder geval gewoon. De gids zei: 'Dom dat ik jullie niet gewaarschuwd heb! Ik had jullie een fles zuurstof mee moeten geven.' Nu hebben we er een. Deze flessen kun je hier kopen. Verder zei ze: maak je niet ongerust! Het is inderdaad vandaag overdag goed gegaan. We gaan bijtijds naar bed. En hopen dat het ook vanacht tussen 2 en 3 goed gaat.

Opnieuw hebben we een mooie dag. Met de vertaalapp lukt het ons om toch wat vragen te stellen. En alleen wanneer de mensen akkoord gaan, durf ik een foto te maken. Inmiddels heb ik mij bij de plaatselijke vrouwenvereniging aangesloten. Zie de foto. Ze vinden het zo leuk! Een heeft een mobiel en wil ook zo'n foto. Maar eerst moet de kleding rechtgetrokken worden en de haren netjes gekamt. ( Het zijn net vrouwen)

Piet en ik hebben bewondering voor deze vrouwen. Wij klimmen via een aangelegd pad naar boven. Hijg-puf-warm. Deze dames nemen een ander pad. Wij zouden zeggen: zo'n geitenpad. Zingend achter elkaar aan. Met grote manden op hun rug. Een hele zware klim! Boven ondekt Piet de inhoud van die manden: dakpannen!!! Ze doen alles voor de restauratie van het klooster ter ere van Boedha.

Indrukwekkend wat we hier zien!! We leren dat er niet een paar 'engerds' zijn. Minimaal duizend! Een heel natuurgebied is gericht op Boedha. Het boeddhisme speelt hier een grote rol.

Tijdens onze wandeling springen de aapjes uit de vrije natuur rond.

We vervolgens onze tocht. Langs potterien. En een markt. Hier maken we een foto van een kindje. Wanneer hij zijn eigen foto ziet wordt hij enthousiast! Een vrouwtje verkoopt vogeltjes. Er worden kippen geslacht. (Dat filmpje zullen we jullie besparen!).  Op weg naar Lijang. Daar heeft onze gids een restaurant en een theehuis. We wonen een theeceremonie bij. Ondertussen praat ze haar 'tea-master' bij. Ze vertelt over het boek wat ze gekregen heeft en wil het met haar delen. Ze lijkt echt enthousiast te zijn. Ze vertelt ons dat ze een tante heeft die onder de Lisu heeft gewoond. Zelf is ze daar ook vele malen geweest. Maar ze was niet op de hoogte van het werk van James Fraser. Dit leven staat op een mooie, heldere manier beschreven. Er wordt ook beschreven hoe het voor hem mogelijk was om dit moeilijke werk vol te houden. We hopen dat ze als gids de inhoud kan waarderen.

Uiteindelijk komen we om 5 uur aan bij ons hotel. Wat een plaats van rust! 

Nog wel iets opmerkelijks. We zijn in t hotel in Xizhou twee tupperware flessen vergeten. Ons huidige hotel bevindt zich minstens 4 uur rijden verder. Zodra we binnenkomen wordt ons gevraagd of we die flessen vergeten zijn. Anders willen ze dit wel na sturen! Hoe zouden ze überhaupt weten dat we ons nu in deze plaats en dan ook nog in dit hotel bevinden? De zorg voor buitenlanders is wel heel goed geregeld. Wij hebben het nooit in Xizhou verteld dat we nu hier zouden zijn!

Morgen plaatsen we foto's van deze dag. We zijn moe! Vol verwondering. We gaan nu alles verwerken.