Dag 13: 23 juni 2019

Rustdag! 

Veel gedachten zijn er in ons.  De plaats waar we nu zijn hebben we gekozen om te rusten. En om Rust te zoeken.  In het gesprek donderdagavond wees deze man ons erop: 'veel mensen zeggen ik heb rust nodig om mijzelf weer te vinden. Maar dat wordt vast een teleurstelling. Zolang je de Zoon niet kent zal er geen rust komen in je hart.' Hij is bewogen met de mensen om hem heen. Hij ervaart hier een geopende deur om te spreken over de Rust.

We zien hier iets van de nood. De mensen werken hier 7 dagen in de week. Zelfs de school gaat op zondagmiddag door. De kinderen zijn van 8.00-19.30 op school!! Zondagmorgen zijn ze vrij.

De mensen in dit gebied zijn Animist. Het is een natuurfilosofie. Waarbij geesten en voorouder-verering een belangrijke plaats hebben. Ze geloven dat alles in de natuur een geest heeft. Er is niet zozeer 1 god die boven alles staat. Enerzijds wordt er gesteld dat er geen duidelijkheid is over een hiernamaals. De geest van de voorouder kan best nog ronddwalen om b.v. te bekijken of het graf wel goed verzorgd wordt. Ik lees op een andere plaats dat er wel degelijk geloofd wordt in een betere wereld na de dood. Deze filosofie doortrekt het gehele leven. De priesters, Dongba's, leren van vader op zoon het gedrag van de geesten. En hoe ze de geesten met ceremoniën goed kunnen stemmen . De priesters kunnen voorspellingen doen, ze geven adviezen voor het genezen van ziekten. Ze houden de kronieken van hun gemeenschap bij. En ze verzorgen de ceremoniën m.b.t. trouwerijen en begrafenissen. Ze schrijven de voorschriften, Dongbascript, op handgemaakt papier. Dongbascripts bevatten zo'n 1400 pictografische karakters. Dit schrift hebben ze waarschijnlijk bestudeerd in het buitenland. Door de Culturele Revolutie verloor een hele generatie Dongba's hun training. Maar de traditie overleefde. Er worden op geregelde tijden bijeenkomsten gereorganiseerd. Het is een uitdaging voor de Dongba's van vandaag om het dagelijkse leven te combineren met hun, vanuit de traditie gerespecteerde, positie in het dorp. Sommige Dongba's presenteren zich nu als 'attractie' voor toeristen. De jongere generatie stapt daardoor minder makkelijk met hun levensvragen naar de 'wijze' Dongba. 

Een animist gelooft in goede en kwade geesten. De geesten moeten goed gestemd worden. Dat kan door allerlei offers. De geesten zitten niet alleen in mensen, ook in bomen, planten, rivieren, de donder etc. De mensen moeten voortdurend opletten om deze geesten te vriend te houden. Probeer je voor te stellen wat het betekent wanneer er een persoon zou besluiten om anders te gaan denken. De geesten in de lucht zullen met z'n allen opstaan!

Maar er is er Een die sterker is. En Hij heeft een leger met Zich. De engelen zien wat er gebeurt op deze aarde. Gisteren kreeg ik nog een prachtig stukje doorgestuurd wat Wilhelmus a Brakel schrijft over hoe de Engelen toezien op de strijd van Zijn kinderen. Moet je voorstellen wat er in Psalm 91 beschreven staat. Hij heeft de Engelen BEVEL gegeven om Zijn kinderen te bewaren. Dat is dus ook ware rust......

We begrijpen nu beter dat geen enkele liefdadigheidswerker het hier in eigen kracht zelf kan doen. Ik lees het boek: 'Als het regent in de bergen'. Een biografie over James Fraser. Hij heeft veel gewerkt onder de Lisu in Yunnan. De worstelingen die James Fraser beschrijft, zijn niet moeilijk om je hier voor te stellen.  Hij leerde hoe belangrijk een meelevende achterban noodzakelijk is. Geld is niet het belangrijkste om het werk vol te kunnen houden. Een warm meeleven is onmisbaar. Hij leerde ook om in het hier en nu te leven: doe wat je hand nu vindt om te doen. Niet wachten op het moment dat je meer geleerd hebt of beter een taal kent of beter.... Hij zegt dat dat allemaal gedachten zijn om het 'werk' uit te stellen. De boze is blij met zulke gedachten.  Wat een les! Ook voor ons in Nederland. Hoe vaak stel ik het uit om anderen door te geven dat het geluk en de rust te vinden is! 

We ontmoeten een oude dame. Ze wil graag een praatje aanknopen. We zijn juist aan het eten. Na het eten eindigen we en we zingen samen wat liederen. Ik laat haar via YouTube het lied: 'Heer ik hoor van rijke zegen' zien. Ze geniet zichtbaar. Ik probeer foto's van haar te maken. Maar ze kruipt bijna in de foto. We geven haar een verhaal in het Chinees mee. We vermoeden dat ze niet kan lezen. Maar ze houdt het stevig vast. Een paar uur later komen we ze in de stad tegen. Ze heeft het verhaaltje nog stevig in haar hand. Later horen we dat ze alleen woont. We denken aan haar. Met de gedachten: wat voor ons onmogelijk is, is mogelijk bij onze Meester. 

We merken nu hoe fijn het is dat we veel gelezen hebben over Hudson Taylor. Hij had de Chinezen intens lief. Evenals James Fraser. 

Piet is bezig met het boek: de heerlijkheid van de Zoon. Geschreven door John Owen. Wat een rijke lessen zijn daar in te vinden. 

Vanmorgen worden we geconfronteerd met een Oosters gebruik. Gisteren zei onze chauffeur al dat hij vandaag verplichtingen heeft. Er is een vrouw uit het dorp gestorven. Vanmorgen wordt deze vrouw naar de Mountains gebracht. Het is een hele optocht. Voorop de muzikale rijen. Dan volgt de baar. Die wordt op stokken gedragen, door vele mannen. Daarachteraan volgt de bevolking. Het gaat door alle straten. En als het langs jouw straat komt. Voeg je je achter de baar. Sommigen hebben een wierookstokje in de hand.

Zelf beluisteren we een preek.

' S avonds hebben we een gesprek met de eigenaar van de Lodge. Hij is burgemeester van dit district. Een man die bewogen is met zijn mensen. Hij heeft behoorlijk veel zorgen vanwege het feit dat er geen regen komt. De oogst dreigt te mislukken. De vrouwen die we overdag ontmoeten weten ons ook duidelijk te maken dat ze zich zorgen maken over de oogst. De burgemeester is niet bekend met het werk van James Fraser voor de Lisu bevolking. Hij wil graag de Engelse biografie ontvangen. We geven hem dit boek. Wij hopen dat het hem helpt in zijn zorgen om zijn mensen. Nu ik dit zo schrijf komt Prediker 11: 1-6 in mijn gedachten. Wat een wonderlijke opdracht staat daar: je brood uitstrooien op het water... Ik ben eigenlijk meer als degene die op de wind let en op de wolken ziet. Door het gesprek donderdagavond en het boek 'Als het regent op de bergen' en door andere lessen, zie ik de dwaasheid van mijn denken. Staat er niet ergens dat we moeten worden als een kind? Dat betekent: gewoon doen wat je vader en moeder zeggen. Brood uitstrooien op het water.... En u ZAL het vinden na vele dagen. Het lijkt toch een dwaasheid: Brood op water. Rondjes lopen om Jericho. Spreken en zingen in een taal die toch niemand verstaat......

En toch staat er: doe wat je hand vindt om te doen. Let niet op de wolken en de wind, want dan ga je nooit aan Het werk. Geloof dat Hij is!