Dag 11: nawoord

Vanavond hebben we een Nederlander ontmoet. We hadden een fijn gesprek met elkaar. Deze man spreekt openlijk met de mensen om hem heen over de enige mogelijkheid van ware rust. Hij gaf ons veel om over na te denken. Hij wees er ons ook op om meer stil te staan bij het werk van zijn Meester dan bij het werk van de tegenstander. Wanneer we vooral bezig zijn met het werk van de tegenstander verheerlijken we meer de glorie van de vader der leugenen. In het gesprek spraken we ook over het levensprobleem van mensen: gericht zijn op zichzelf. Dat is begonnen in het paradijs. De tegenstander veranderde de hoofdsom van de wet. Het oog van de mens was gericht op de Meester. Toen de Verleiding kwam, veranderde dit. Het 'ik' komt centraal te staan. Het viel hem op hoe makkelijk hij hier over deze zaken met de mensen kan spreken. En hoe anders het is om in Nederland openlijk over deze dingen te spreken. Hij spoorde ons aan om hier gewoon open te zijn, over de Rots waarop wij leunen en steunen. Hij zei: spreken over je gedachten kan hier prima.  Het wil niet zeggen dat hij en zijn gezin geen strijd kennen. Ze zijn vele keren verhuisd. Ze hebben 4 kinderen gekregen. De komst van de derde had veel voeten in de aarde. (....) De arts was verbaasd dat het om een 3e kind gaat. Ze vroeg ernaar. Hij legde uit hoe hij de komst van kinderen ervaart. Het raakte haar. Ze bezocht hem later en vertelde hem dat ze gekweld werd door enge en boze dromen. (...) Ze kwam nu naar deze man of hij wist of die Meester van hem ook aan haar zou willen denken. Hij zei: 'Ja, wanneer je het aan Hem beleidt en het nooooit meer zult doen'. Ze heeft haar baan opgezegd. Piet en ik gaan weer vol gedachten naar huis. We doen deze reis zoveel indrukken op. Het is bijna niet te behappen. We gaan het advies van George Müller aan anderen steeds meer van binnen uit ervaren. Hij schrijft in een brief: zorg dat je eerst zelf gevoed bent, voordat je anderen voedt. We ervaren hier ook dat het gevaar aanwezig is dat we alle energie kwijt zijn aan indrukken opdoen en verwerken. En dat ons hoofd dan te vol zit om stil te staan bij onze Toekomst. 

Tegelijkertijd zingt het lied in ons: 

Hoe groot zijt Gij!