Dag 11: 21 juni 2019

De nacht is goed verlopen! Ook dit hotel heeft goede bedden! Allebei zitten we niet heel hoog wat betreft het zuurstofgehalte. (We hebben de zuurstoffles nog niet hoeven gebruiken). Maar dat is hier niet uniek. Het lichaam heeft tijd nodig om zich aan te passen. We hebben Manukahoning meegenomen vanwege de krachtige werking. Nooit eerder geweten dat dit o.a. ontstekingswerend is. En een anti-bacteriele werking heeft. Wij hebben er een meegenomen met een hoog umf gehalte. Piet heeft gisteravond weer een schep genomen voor het slapen gaan. Ik heb hem vannacht niet horen hoesten, kuchen  of rochelen. Zo te horen voelt het heel akelig daarbinnen. En vanwege de droge lucht knap je hier minder snel op dan in vochtiger gebieden. Laten we ons hier vertellen. Een voordeel in China is dat je hier mag boeren en rochelen. Gisteren tijdens de thee ceremony spraken we met de elegante tea-master. En ze liet ondertussen gewoon een paar boeren.

We moeten hier nog meer drinken dan gewoonlijk in de warmte. Omdat we dichte bij de zon zitten. De UV straling is sterk. Mijn huid is normaal al droog. Nu voelt het strak aan. Dus we smeren met goede vochtinbrengende zalf.

Het hotel waar we nu zijn, staat op een prachtige plek. Vanuit de eetzaal kijken we rondom in de volkstuinen. De groenten staan er zeer goed bij. Op de achtergrond zien we de bergen. Tot nu toe heeft iedere plaats die we bezoeken iets moois in zich. We merken dat we het straatbeeld en de mensen na gisteren 'gewoon' gaan vinden. In de dagen die nu volgen, zal de natuur indrukwekkender worden. Gisteren zei Piet bij een uitkijkpunt: dit zou ook Oostenrijk of Zwitserland kunnen zijn. Maar dat beeld gaat veranderen. We komen nu per dag hoger. De toppen van de bergen zijn hier lang niet allemaal zichtbaar. We worden omringd door bergen van meer dan 5500 m. Hoe groot zijt Gij! 

In deze vakantie leren we elkaar nog weer beter kennen. We zijn volkomen op elkaar aangewezen. In een bijzonder vreemd land. Waar we zelf onze weg moeten vinden. Daarbij komt dat we beiden de indrukken op onze eigen manier verwerken.  Dat wisten we al, maar in deze omstandigheden wordt het nog duidelijker. De verschillen en overeenkomsten in onze behoefte aan controle, regelmaat of flexibiliteit, worden in deze omstandigheden meer zichtbaar. Ook in dat opzicht ervaren we deze vakantie als een grote toegift op alles wat er in de achterliggende jaren geweest is. We hopen dat er nog meer reizen mogen volgen😉. 

Het is ideaal dat we via Whatsapp kunnen bellen met de kinderen. Wel moeten we rekening houden met 6 uur tijdsverschil. Dan zijn wij onderhand aan onze middagthee toe en zegt een van de kinderen: ik ga ondertussen even ontbijten hoor.

Het valt ons op dat je hier vooral de vrouwen hier hard ziet werken.  Eén van het personeel hier, vertelt dat de vrouwen hier alles doen. Gisteren hebben we daar al een indruk van gekregen.

Vandaag zullen we vooral in de omgeving blijven. Een zeker de natuur in. Is ons plan. S morgens bedenken we om met de fiets naar Baisha te gaan. Dit is een kwartier fietsen. Het dorp blijkt groter te zijn dan we dachten. Ook in dit dorp krijgen we weer leuke ontmoetingen. We rijden een straatje in. En ik kijk door een tuindeur. En jawel daar zitten de mannen bij elkaar. Ik mag foto's maken. Ik merk dat de mensen het onrzettend leuk vinden om de foto's terug te zien. Er ontstaat hilariteit vanwege Piet z'n lange benen en zn grote neus. Blijkbaar is dat wat het eerste aan ons opvalt.  Als ik de straat verder inloop krijg ik contact met een mevrouw. Ze is hard aan het werk. Ze weet mij duidelijk te maken dat ze zichzelf op de duim geslagen heeft en nu kruiden pakt om ze tegen haar duim te kneuzen. Een soort van medicijn dus. Ze gaat zelf al poseren voor een foto. Wanneer ze de foto van de mannen ziet, begint ze te glimmen: ze ziet haar eigen man op de foto.  Blijkbaar voelen zij zich goed bij de huidige rolverdeling.  Het kan natuurlijk ook zomaar zijn dat de mannen een dorpsvergadering hebben en dat daar de belangen van de vrouwen behartigd worden.

We stappen weer op de fiets! Dan komen we bij dames die ons iets willen verkopen. En ja we hebben wat gekocht. Maar wat een pittige dames zeg!! Gauw verder. Dan komen we bij The Baisha Naxi Embroidery Institute. Het is werkelijk uniek wat we hier zien. De directeur vertelt hoe zij de oude handwerktechnieken willen bewaren. Zij ontdekten dat de vrouwen uit de omgeving hun kennis eigenlijk alleen voor zichzelf gebruikten. Nu zorgen ze ervoor dat er opdrachtgevers komen. En ze benaderen mensen die b.v. een lichamelijke handicap hebben. Die worden betrokken bij het leren en overdragen van de techniek aan anderen. De werkstukken zijn werkelijk uniek. Het lijken net schilderijen. Zulke kleine steekjes. Als je interesse hebt zou je kunnen kijken op http://www.lijiangethnicembroidery.com. De moeite waard. Het was daar erg donker. Onze foto's zijn daardoor niet zo helder.

We ontmoeten een muziekgroep. Piet voegt zich bij de groep en probeert er enige variatie in aan te brengen. Hij krijgt een bemoedigend knikje van de voorzitter van de groep.

We gebruiken nog een lunch en nemen de fiets weer om naar huis te fietsen.  Al met al is het later geworden dan dat de bedoeling was. We zijn pas om 3 uur thuis en nemen een douche. De middag gebruiken we om in de tuin te rusten. We besluiten het avondeten in Shuhe te doen. Shuhe is een heel toeristische plaats. Wanneer we door het stadje lopen raken we overspoeld door de kleuren, mensen, winkeltjes etc. Het deel waar wij ons hotel hebben grenst aan de natuur. Je hebt daar geen idee van de drukte. We hopen morgen naar ons volgende hotel te gaan. Dat is midden in de Bush. We hopen daar tot d.v. dinsdag te verblijven.