De reis - Voorbereiding

Nog 10 nachtjes slapen....... dan zal onze reis naar China beginnen.

Ons reisschema ligt in grote lijnen vast. Onze paspoorten zijn getekend. Onze koffers liggen nog open. Continue speelt de vraag in ons hoofd: wat nemen we mee. Wat hebben we echt nodig. Wat zullen we aantrekken? We hebben kleding nodig om ons te beschermen tegen alle weersomstandigheden. We zullen én hitte én koude én regen ontmoeten. Onze voeten zullen geschoeid moeten zijn. Zowel in de stad, als op het platteland, of midden in de bergen. Glibberige paden, of juist stoffige wegen? Wie zal het weten wat we op onze reis ontmoeten.

Een ding weten we: we kijken allebei erg uit naar deze reis. China bezoeken! Een verlangen dat al jaren-geleden in mijn (Wilma) hart geboren is. Als kind droomde ik al van China. In onze boekenkast stonden al lang boeken over het leven in China. Onlangs vond ik een boek over reizen naar China in onze boekenkast - gekocht in 1991. Het plan 'China-bezoeken' leek als een mooie droom, die nooit waarheid zou kunnen worden. En toch.... wat onmogelijk leek, wordt op een bijzondere manier mogelijk. Het is een KADO dat we sámen dit grote land mogen bezoeken. Het is een kado dat we Chinezen in hun eigen land zullen ontmoeten en hun eigen taal zullen horen. Brrrr.... die taal! Voorheen was ik altijd blij dat Piet goed met de Engelse taal uit de voeten kan. In China kunnen we daar niet zoveel mee, zeker niet op de plekken die wij hopen te bezoeken. Kun je in andere landen nog zeggen: "met handen en voeten kom ik er wel", ook die vlieger schijnt hier niet op te gaan. Ons is geadviseerd om een point-it-boekje mee te nemen. Dat is een boekje met allerhande plaatjes. Door de plaatjes aan te wijzen, kunnen we een beetje duidelijk maken wat we willen. Nu nog een vertaal-app op de telefoon installeren. Mogelijk dat deze ons iets kan helpen in de communicatie.

De voorbereidingen kostten ons veel tijd, maar ook veel plezier. We hebben de hotels zelf geboekt. En we hebben contacten met gidsen-ter-plekke gelegd. We hopen 21 dagen weg te zijn. In die periode zullen wij geen gebruik maken van de communicatiemiddelen die we gewoon zijn om te gebruiken. (We gaan weer eens oudewets, zoveel als mogelijk is, off-line). Gewoon, omdat de overheid dat van ons vraagt. We willen van tijd tot tijd iets laten weten. We zijn afhankelijk van de mogelijkheden in China. We beseffen dat we heel summier kunnen zijn. Met een zin, een foto of een anekdote willen we onze belevenissen en gedachten met jullie delen!

We hopen op een goede reis en een behouden thuiskomst.

Piet en Wilma